Steak - T-Been is darem lekker

Vandag gaan ek skryf oor T-Been ... daar is baie manne wat mal is daaroor maar vrouens skram weg want die goed is te groot. Verder is dit so dat as jy die stuk vleis kleiner wil kry dan word hy dunner gesny en dan eindig jy met 'n stuk leer op jou bord.

T-Been in die pan

Ek dink daar is eintlik meer romantiek agter mans se T-Been etery ... dis mos erg "Grotman" om so stuk vleis met been en al op die bord te kry ... aards en primitief ... alles dinge wat rooibloed mans se harte warm laat klop.

Nouja ... ek het my oerdrange baie jare terug al hokgeslaan as dit by die snit kom. Braaivleis vure en T-Bene is maak byna net so min sin as stilletto skoene, sykouse en die bosveld grasvlaktes.

Laat ek meer verduidelik want ek is seker daar is nou 'n paar diepkeep fronse voor 'n klomp rekenaarskerms ... party probeer die stillettos imagine maar ek dink die meeste frons oor die "lekker" T-Been op die laaste braaivleis vuur.

Braai die beenkant goed

T-Been is verseker nie sagste vleis aan 'n beeskarkas nie en dis net daai stukkie fillet aan die eenkant as jy gelukkig en hy is nog daar. Die res is redelik hard en kan maklik baie droog wees. Kokke en braaiers het allerhande slenters met souse en bedruiping om die eienskappe te verberg maar op die einde as alles weggeskraap word is dit maar weer net die stuk vleis.

In die oondpan in

Hierdie renons van my in T-Bene het my nog altyd gepla want ek het gedurig gevoel ek verraai my herkoms deur so antagonisties te wees teenoor hierdie snit. So elke keer as ek daar by my geliefde vleiswinkel inloop dan sien ek die T-Bene in al hulle verskillende verpakkings, staan en kyk vir so rukkie en dan loop ek liewer weg.

So kom dit dan dat ek op laat herfs middag weer by die slaghuis inloop en daar in die vertoonkas lê 'n versameling van die Grotman snitte ... vir 'n wyle talm ek en toe neem ek die besluit ... ek gaan hierdie stuk vleis tem vanaand. Dis net ek en my poppie en vat 'n stuk wat so skrams onder die een kilogram weeg.

Nou moet hy goed rus

Ok, verseker gaan die ding na 'n vuur toe nie want ek weet dis selde of ooit 'n sukses. My kop maal en ek flip deur al die dinge wat ek van vleis kan onthou. Toe besluit ek ...

Pragtig pienk en sappig

Eerste braai ek al die kante in 'n vuurwarm pan ... die rook trek uit die pan uit ... geen speserye of sout nie. Laaste staan hy op die been in die pan en ek laat hom maar goed les opsê want ek wil hê die hitte moet mooi optrek in die been in.

'n Goeie porsie

Nou op 'n oonpannetjie met rooster ... gooi hom lekker met speserye en 'n koppie water onder in die pan. Dis maar net om te keer dat die sousie en vet te erg aanbrand. Twee lourierblare in die pan en toe oond toe ... 180C vir so 15 minute. Toe uit en ek laat hom rus vir 20 minute. Die is baie belangrik want dit gee die vleis kans om te ontspan na die hitte aanslag en dit laat die kookproses ook natuurlik tot stilstand kom.

Toe die tyd om is to begin ek die vleis te sny ... kyk mooi op die foto hoe ek dit gedoen het. Die T-Been is mooi medium gaar en feitlik geen sous loop uit soos ek sny nie.

My vrou was in haar noppies met die resultaat want nou kon sy die vleis regtig geniet en die helfte is nie weggebrand nie. Die hele snit is mooi gaar en niks word gemors nie. Ons het albei geëet en daar was oor vir so lekker Man Kos toebroodjie vir die volgende dag.

Nouja ... ek het die T-Been getem en vandag is dit 'n snit wat ek gereeld gebruik maar verseker nie op 'n oop vuur nie.

Lekker kook tot ek weer 'n storie skryf.

Hier is my Facebook bladsy ... Man Kos ... Like hom stukkend as jy wil.